Спадзяюся – жыць на Беларусі…
Мо таму, што ўвесь мой род тут жыў.
Тут над светлым храмам
Плаўна кружыць бусел,
Так, як і калісьці ён кружыў.
Бы анёл,
Птах доўжыць шлях вандроўны,
Каб вярнуцца зноў да азярын,
Дзе на золку – плача дожджык дробны,
Чырванеюць гронкі арабін…
Час ляціць…
І ў радасці, і ў скрусе
Кожны мкне з нас на сваю шашу.
Тут над светлым храмам
Плаўна кружыць бусел,
Чым і растрывожыў мне душу.
|
|
